هنرمندان سبک old school و تکنیک های نوآورانه شان

در این مقاله، سبک  old school را به همراه سه نفر از معروف ترین دی جی های آن معرفی می کنیم و در آخر، دو تکنیک کاربردی در دی جی کردن را آموزش می دهیم. مطالب ما به دی جی هایی اشاره دارد که معمولا در دهه های 1970 ، 1980 و 1990 اجرا می کرده اند. آن ها تاثیرات زیادی بر سبک اولد اسکول گذاشته و به نوعی پایه گذار فرهنگ هیپ هاپ و حرفه دی جی بوده اند. همچنین این دی جی ها از نظر تکنیک، سبک و مهارت های کلی، پایه و اساس دی جی های مدرن امروزی هستند.

معروف ترین دی جی های سبک old school

1. Grandmaster Flash

گرندمستر فلش را می توانیم پدر دی جی هیپ هاپ و سبک اولد اسکول بدانیم که این سبک را با شیوه ی آهنگ سازی متفاوت خود دگرگون کرده است. گرندمستر فلش از معدود نام هایی است که هنوز بین طرفداران موسیقی شهرت دارد.

استفاده خلاقانه از صفحه های گردان (turntables) او را به اولین دی جی ای تبدیل کرد که از صفحه های گردان کنترلر و میکسر به عنوان یک ساز موسیقی استفاده می کند. تاثیر گرندمستر فلش چه در سبک old school و چه در شغل دی جی باعث شد تا مردم این حرفه را به عنوان یک هنر و دی جی را در جایگاه یک هنرمند ببینند.

نام گرندمستر فلش و گروه موسیقی اش (The Furious Five) در سال 2007 در تالار مشاهیر و موزه راک اند رول ثبت شد. این افتخار بزرگی است که تا کنون هیچ دی جی دیگری به آن دست پیدا نکرده است.

2. Larry Levan

لری لوان یکی دیگر از دی جی هایی است که سبک old school و دی جی امروزی را به این جایگاه رساند. اوج فعالیت لری لوان به دهه های 1970 و 1980 بر می گردد. او در این دو دهه در صحنه های موسیقی سبک هاوس و دیسکو حضور چشمگیری داشت و به دلیل آثارش در Paradise Garage شهر نیویورک مشهور شده بود.

لری لوان به خاطر ست های طولانی و توانایی خیره کننده اش در میکس موسیقی، به یک اسطوره تبدیل شد و با تاثیرگذاری اش بر سبک اولد اسکول و رشد موسیقی هاوس شناخته شد.

لری لوان در سال 1992 در سن 38 سالگی به دلیل نارسایی قلبی درگذشت.

3. DJ Kool Herc

دی جی کول هرک ( با نام واقعی کلایو کمپیل ) یکی دیگر از بهترین دی جی های دنیا است که نقش بسیار مهمی در سبک old school و فرهنگ هیپ هاپ ایفا کرده است.

او سبک کاری متفاوت خود را در ژانر اولد اسکول داشت و آثارش به هیچ یک از دی جی های آن زمان شبیه نبود. همین موضوع باعث شد تا دی جی های زیادی بعد ها از او تقلید کنند. گرندمستر فلش او را «قهرمان» می نامد و برایش احترام بسیاری قائل است. دی جی کول هرک را به عنوان پدر هیپ هاپ معرفی می کنند که آثار نوآورانه بسیاری خلق کرد و بسیار مشهور شد؛ با این حال هیچ گاه به موفقیت های تجاری بزرگی دست پیدا نکرد.

تکنیک های این سبک

اکنون که با این هنرمندان آشنا شدیم، بهتر است چند تکنیکی را که به کار می گرفته اند، بشناسیم. دی جی کردن به سبک old school در تکنیک های playing با دیگر سبک ها تفاوت دارد. گاهی اوقات می توانید این تکنیک ها را با پخش یک بیت موزون و ملایم اجرا کنید و گاهی اوقات نیز می توانید برای برانگیختن شور و اشتیاق مخاطب، آن ها را خیلی ناگهانی به کار ببرید. در ادامه، دو تکنیک پر کاربرد هیپ هاپ را معرفی می کنیم. شما می توانید آن ها را با یک کنترلر دی جی، CDJ یا واینیل (vinyl) اجرا کنید:

• دراپ کردن روی «یک» (drop on one)

این روش یکی از ساده ترین و تاثیرگذار ترین روش‌ ها است و برخی اوقات با نام slam mixing نیز شناخته می شود. این تکنیک یک راه فوق العاده برای دراپ کردن (فرود آمدن یک آهنگ و وصل کردن آهنگ بعدی) و تغییر سریع تمپو است.

این تکنیک وقتی اجرا می شود که شما می خواهید ترک بعدی را از نقطه ای خاص، با ترک فعلی تان میکس کنید. این نقطه خاص معمولا در شروع ورس و کروس (verse and chorus) است. بیشتر وقت ها این تکنیک با کراس فیدر (crossfader) انجام می شود.

همراه با این تکنیک، زمان بندی نیز بسیار مهم است و به همین علت، به تمرین کردن نیاز دارید. اهمیت این زمان بندی وقتی مشخص می شود که شما باید مطمئن شوید ترک بعدی را درست سر ضرب و روی میزان پخش می کنید. آهنگ شما باید در انتهای «بار» (هر چهار ضرب را یک «بار» می نامیم) دراپ شود و آهنگ بعدی در ابتدای «بار» بعدی شروع شود. اگر چهار ضرب بار را با ریتم بشماریم (یک دو سه چهار، یک دو سه چهار و...)، ترک دوم مان باید دقیقا روی «یک» شروع شود تا میزان به هم نریزد. تسلط به این کار ممکن است کمی زمان بر باشد، اما با تمرین بیشتر، آن را خواهید آموخت و خواهید دید که چقدر کاربردی است.

• استراحت (Break)

امروزه این تکنیک با امکانات دیجیتالی، راحت تر اجرا می شود؛ اما منشأ آن به اولین اجرا های دی جی و ابتدای سبک old school باز می گردد؛ زمانی که دی جی ها مجبور بودند ترک های خود را روی دو CD بارگذاری کنند. این تکنیک بسیار پر کاربرد است و مخاطب را با هنرمند همراه می کند. اجرای آن به این صورت است که وقتی آهنگ اول پخش می شود، شما روی میزان مناسب و سر ضرب، برخی از صدا ها (مثلا درام ها یا چند ساز) را حذف می کنید و چند ثانیه (معمولا هشت «بار») به این شکل ادامه می دهید. اینگونه شما به شنوندگان تان «استراحت» می دهید و آن ها را برای شروعی دوباره آماده می کنید.

شاید نیاز باشد که آهنگتان را روی هر دو «دک» (بخش های دی جی میکسر) بارگذاری کنید تا وقتی به بخش خاصی از آهنگ رسیدید، بتوانید یکی از آن ها را حذف و با دک دیگرتان، آن آهنگی را که برک (استراحت) دارد، پخش کنید.

البته این کار ممکن است با چند دکمه به راحتی اجرا شود؛ اما نکته مهم اینجاست که شما با اجرای فیزیکی و اولد اسکول آن، این حس را به مخاطب منتقل می کنید که دارید یک اجرای زنده را به نمایش می گذارید. زیرا همانطور که اشاره شد، این تکنیک به زمان صفحه های گردان (turntables) و اجرا های اولیه هیپ هاپ باز می گردد و اجرای زنده آن باعث می شود که تماشاگران تصور نکنند شما مانند یک ربات، فقط دکمه ها را فشار می دهید.

جمع بندی

به طور کلی دی جی هایی را که در دهه های 70 تا 90 در سبک هیپ هاپ فعالیت داشتند، دی جی های سبک old school می نامند. آن ها روی فرهنگ هیپ هاپ و شغل دی جی بسیار تاثیر گذاشته و الگوی بسیاری از هنرمندان مدرن این سبک بوده اند. همچنین آن ها با تکنیک های خاص و خلاقانه، باعث شدند تا دی جی به جایگاه امروزی خود برسد و تا این حد در بین عموم مردم محبوب شود. همانطور که مشاهده کردید، ما سعی کردیم دو مورد از این تکنیک ها را معرفی کنیم و آموزش بدهیم تا کمی این هنر را شناسانده باشیم.