تفاوت فرمت های موزیک در چیست ؟ و آیا هنوز برای دی جی ها معقول است که فرمت Mp3 را پلی کنند؟

سرویس های پخش موزیک مانند Spotify و Apple Music همگی گزینه های خوب و بی ضرر را به اپلیکیشن های خودشان افزوده اند، اما سوال اینجاست که آیا هنوز هم برای دی جی ها معقول است که موزیک با فرمت Mp3 را پخش کنند یا خیر؟ شاید زمان آن رسیده است که استانداردهای پخش دی جی دستخوش تغییراتی شود. اگر واقع بین باشیم باید بگویم که از زمان پیدایش فرمت Mp3  بیست و هشت سال میگذرد و به نظر میرسد که آن قدیمی شده باشد و زمان جایگزین کردن فرمت دیگری برای دی جی است.

فرمت Mp3 در برابر WAV

Mp3 یک فرمت معمولی است و فرمت AAC  مخصوص دستگاه های Apple را نیز میتوانید مانند همین Mp3 به شمار ببرید. این گونه فایل های صوتی را زیان دار مینامند زیرا برخی از اطلاعات صوتی آنها از بین رفته است تا بتوانند بسیار کم حجم تر از نسخه اصلی شده و به صورت فشرده دربیایند. بسیاری میگویند آنچه که حذف شده و از بین رفته چیز مهمی نیست و فرکانس هایی است که در حقیقت قابل شنیدن نیستند.

از سوی دیگر فرمت های بی زیان که کلاسیک ترین آنها WAV است و در دستگاه های Apple فرمت AIFF نیز مشابه همان است فایل های صوتی بسیار بزرگتری هستند که کوچکترین اطلاعاتی از آنها حذف نشده و همان رکورد اصلی هستند که تنها به صورت دیجیتالی درآمده اند.

مزایا و کاستی ها

فایل های زیان دار کم حجم هستند و بنابراین فرستادن، دریافت و کپی کردن انها بسیار ساده و سریع تر انجام میشود و همچنین میتوانند اطلاعات بیشتری مانند عکس کاور و متادیتای ترک را درون خودشان نگه دارند ولی فرمت WAV نمیتواند ابن کار را انجام دهد، اما فرمت AIFF به دلیل نوع رکورد شدنش میتواند این کار را انجام دهد.

قیمت خرید فایل های فشرده یا زیان بار کمتر از WAV است زیرا کوچک تر هستند و بنابراین فضای سرور کمتری را میگیرند و پهنای باند فروشگاه های آن لاین نیز گسترده تر میشود. فرمت Mp3 جهانی تر است و مورد استفاده ی روزمره ی بیشتر مردم جهان است.

ابن دو دسته در سیستم های صدای محدود تفاوت چندانی نشان نمی دهند اما در سیستم های استاندارد کلاب تفاوت فاحشی محسوسی دارند ، از سوی دیگر، WAV ها و AIFF ها بهترین کیفیت صدای ممکن را ارائه میدهند، زیرا اصلاً فشرده نشده اند. اگرچه ممکن است برای استفاده روزمره اهمیتی نداشته باشد، اما اگر میخواهید روی صدا کار کنید، برای نمونه، ریمیکس، ویرایش دوباره و نمونه گیری صوتی، بهترین گزینه هستند، زیرا با نسخه های "تمیز" کار میکنید. فایل هایی که هیچ دستکاری روی آنها انجام نشده است.

مهمتر از همه برای بیشتر مردم همان فرمت Mp3 یا AAC (Mp3 320kbps و AAC 256kbps) تا زمانی که کیفیت خوبی داشته باشند قابل قبول است. زیرا کم حجم هستند و یافتن آنها نیز برایشان آسان تر است. اما همه چیز به کیفیت صدا بازمیگردد پس به گوش هایتان اعتماد کنید. اگر توانستید تفاوتی بین این دو فرمت پیدا کنید باید گزینه ی بی زیان و فشرده نشده را برگزینید.

داشتن چندین نوع فایل در پلی لیست و مجموعه موزیک شما ایرادی ندارد و نیازی نیست که همه ی آنها از یک فرمت باشند اما به یاد داشته باشید همیشه ویژگی Auto Gain را روشن بگذارید تا در صورت اختلاف دامنه ولوم صداها با یکدیگر آنها را به یک سطح یکسان برسانید. نکته ی کوچک ولی بسیار مهم این است که شما هیچگاه نمیتوانید فرمت های فشرده شده را به فرمت اصلی بازگردانید و نرم افزارهای تبدیل کننده فایل در اینجا به کار شما نمیآیند زیرا اطلاعات از دست رفته یک فایل فشرده دیگر قابل بازگشت نیستند.

اگر در این باره حساسیت دارید میتوانید فرمت های ترکیبی که کمتر رایج هستند مانند FLAC و ALAC را به کار ببرید. این فرمت ها بی زیان هستند اما همچنان فشرده هستند و از الگوریتم هوشمندی بهره میبرند که توانایی ذخیره ۱۰۰٪ اطلاعات صوتی را دارند. آنها از نظر حجم بین Mp3 و WAV جا میگیرند و تمام مزایای یک فایل WAV را در اندازه ای کوچکتر فراهم میکنند. فقط به یاد بسپارید که دستگاه های Apple توانایی شناسایی فرمت FLAC را ندارند.

منبع DJCMAG: هرگونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.