معرفی سبک Acid House

این سبک به عنوان صدای سینت‌‌های افسانه‌ای تعریف شده است و این سبکِ متولد شیکاگو، بسیار محبوب است. داستان اصلی مانند یک کتاب طنز دیرینه است. که به طور مثال مانند: پیتر پارکر توسط یک عنکبوت رادیواکتیوی گزیده می‌شود و به اسپایدرمن تبدیل می‌شود و بروس وین که شاهد قتل پدر و مادرش بوده و تصمیم می‌گیرد که به نوعی هوشیاری در زیر یک شنل و ماسک (بتمن) تبدیل شود ...

 این بسیار کمیاب است که یک سبک موسیقیایی مانند یک فیلمنامه دارای یک داستان واقعی باشد و این به همان اندازه که توسط Stan Lee (خالق داستان‌های مارول) دیده می‌شود قانع کننده است، اما Acid House ممکن است بهترین ادعا را داشته باشد. معمولا سبک‌ها با گذشت زمان تکامل می‌یابند و تشخیص اینکه آن سبک‌ها چطور و چه زمانی شروع شدند سخت می‌شود. Acid House متفاوت است: ما می‌توانیم دقیقا زمانی را مشخص کنیم که سه مرد از شیکاگو به لطف یک جعبه‌ی نقره‌ای به قدرت فوق العاده‌ای دست یافتند.

سال ۱۹۸۵ بود که سه گانه‌ی Phuture در شیکاگو (DJ Piere، Spanky و Herb J) شروع به شلوغ کاری با یک سینت تازه کردند که آن سینت بیس TB-303 از رولند بود. آنها با استفاده از درام ماشین‌های TR-707 و TR-727 رولند نیز درگیر شدند و صدای همه‌ی آنها را اندازه‌ی ۱۲ دقیقه ضبط کردند و یک ترک وحشیانه و به شدت هیپنوتیزم کننده به دست آمد که آنها نام آن را Acid Tracks گذاشتند.

DJ Piere در این باره توضیح می‌دهد: ما آن ترک را به Ron Hardy (دی جی افسانه‌ای در کلاب Music Box شیکاگو) دادیم که بلافاصله بعد از شنیدن آن شروع به پلی کردن آن ترک کرد. در واقع اولین باری که او این ترک را پلی کرد، او چهار بار در یک شب آن را پلی کرد، مردمی که برای بار اول آن را می‌شنیدند دوستش داشتند و می‌گفتند این لعنتی کار کی است؟ حتی آنها برای بار چهارم که آن را می‌شنیدند نیز آن ترک را دوست داشتند. Acid Tracks اولین ترک اسیدی نبود که به واینیل تبدیل شد. ترک I’v Lost Control از Sleezy D (گروه دو نفره‌ی Adonis و Marshall Jefferson) این برتری را داشت که در سال ۱۹۸۶ منتشر شده بود و قبل از فشرده سازی Acid Tracks بر روی واینیل بود. به هر حال Acid House متولد شد و به خودی خود به یک زیر سبک تبدیل شد، که با صدای تکان دهنده و تکرار مفرط صدای سینت TB-303 تعریف شده بود.

TB-303 عضو جدا ناپذیر Acid House است. این سینت در سال ۱۹۸۱ منتشر شد و در ابتدا به عنوان یک گیتار بیس برای نوازندگان ارگ و گیتار در نظر گرفته شده بود و تنها مشکل آن این بود که صدایش مانند یک گیتار بیس واقعی نبود. حدود ۱۰۰۰۰ دستگاه TB-303 فروخته شد که بسیاری از مصرف کنندگان از آن راضی بودند، اما نمایانگر شکست تجاری برای رولند بود. زیرا سینت‌هایی که کمتر مورد علاقه بودند بیشتر نادیده گرفته شدند و تا سال ۱۹۸۴ از خط فروش خارج شدند و کمپانی رولند مجبور شد به زودی قیمت‌ 303 را کاهش دهد و آنها را برای آهنگسازانی که داشتن یک صدای بیس سینت برایشان مهم بود در دسترس کرد.

ویژگی‌های 303 که آهنگسازان را به سمت سو استفاده از آن سوق می‌داد آشکار بود. آن برای برنامه ریزی بسیار منحصر به فرد بود و ساختن یک لوپ بسیار ساده تر از سکوئنس کردن الگوهای طولانی و پیچیده بود. صدای آن سینت می‌تواند به یک صدای عجیب و غریب و خارق العاده تبدیل شود زمانی که با ناب رزونانس در بخش فیلتر بازی می‌کنید که خودش یکی از جذاب‌ترین موضوعاتی بود که این سینت را محبوب کرده بود.

جدا از سینت 303، Acid House تا حد زیادی برای تعبیر شخصی باز است. صداهای درام از درام ماشین‌های رولند مانند 808 و 909 علاوه بر 707 و 727 همیشه محبوب بوده‌اند. از لحاظ فنی لازم نیست که یک سینت 303 حتما وجود داشته باشد. هر صدای بی پروا و فریب دهنده‌ای تا زمانیکه با روحیه‌ی این سبک سازگار باشد می‌تواند استفاده شود.

موسیقی Acid در شیکاگو شروع شده است و بسیاری از نسخه‌های اولیه‌ی آن از طریق لیبل افسانه‌ای سبک‌ هاوس شهر ویندی سیتی ایالت شیکاگو یعنی Trax Records منتشر شد، اما این سبک به سرعت در تمام دنیا رواج پیدا کرد و باعث به وجود آمدن کلاسیک هایی مانند آلبوم EP Didgeridoo در سال ۱۹۹۱ از Aphex Twin از انگلستان یا آلبوم EP Acperience از گروه Hardfloor از آلمان شد. افراد بدبین ممکن است بگویند که اسید هاوس در طی سالیان متمادی تحولی نداشته است، اما خیلی از افراد نیز به این سبک ایمان کامل دارند. همچنین یک کلاب و لیبل ضبط در لندن انگلستان نیز از سال ۲۰۰۷ به صورت منظم رویدادهای خود را برگزار کرده است و اعتقاد زیادی به استفاده از صدای 303 در آهنگ‌ها دارد.

صدای اسید همچنان وابستگی بسیاری به سبک‌های هاوس و تکنو دارد، در آهنگ‌ها نمایان است و در همه جای ست‌های دی جی قرار می‌گیرد. آن صدایی خشن، خام و نشاط آور است. صداهای اسید هاوس از سال ۱۹۸۵ به عنوان صداهایی از دنیایی دیگر شناخته می‌شود.

جنس صداهای اسید هاوس و سه ابزار استودیویی ضروری

۱- D16 Phoscyon

زمانی که کمپانی Phuture صدای اسید هاوس را تولید کرد، دیگر سینت TB-303 رولند گزینه‌ی مقرون به صرفه‌ای نبود زیرا آنها سینت‌های اصلی بودند و هزینه‌ای تا حدود ۳۰۰۰ پوند داشتند. امروزه ده‌ها جایگزین ارزان‌تر وجود دارد، از سینت‌های شبیه‌سازی شده‌ی آنالوگ مانند Cyclone Analogic TT-303 Bass Bot گرفته تا آنالوگ‌های مجازی رولند و گزینه‌های نرم‌افزاری مختلف.

یکی از پلاگین‌های مورد علاقه‌ی من D16 از کمپانی Phoscyon است. ۵۹ یورو برای یک شبیه ساز خیلی واقعی از یک سخت‌افزار کلاسیک بسیار معامله‌ی ارزان قیمتی است. صدای اصلی 303 بسیار شبیه صدای این پلاگین است، اما این پلاگین کمی پیشرفته تر است و دارای یک آرپژگیتور داخلی و یک سکوئنسر، دیستورشن و کنترل‌های اضافه‌ی سنتز صدا می‌باشد.

۲-u-he Satin

یک بخش بزرگ از صدای هاوس دهه‌ی ۸۰ از این واقعیت ناشی می‌شود که فرایند پردازش معمولا در میکسرهای آنالوگ و ماشین‌های نوار کاست انجام می‌شد و یک لایه صدای گرم لطیف و رنگ دار به صدا اضافه می‌شد. حالا شما هم می‌توانید از این روند پیروی کنید و آهنگ‌های خود را به صورت نوار ضبط کنید، اما روشی آسان تر برای بسیاری از آهنگ‌سازان استفاده از افکت شبیه‌ساز Tape Machine است تا به صدایی مشابه دست پیدا کنید. برای این کار گزینه‌های بسیاری وجود دارد، اما پلاگین برتر Satin از کمپانی u-he با قیمت ۱۲۹ یورو یک انتخاب مطمئن است که هر چیزی از جمله رنگ و گرما دادن به صدا و دیستروشن کمپرس شده را ارائه می‌دهد.

۳-Roland-TR-8S

بازتولید درام ماشین آنالوگ مجازی رولند از درام ماشین TR-808 کلاسیک یک تقلید از مدل اصلی آن است و  صداهای 808 و 909 را با هم ترکیب کرده است. قیمت نسخه‌ی TR-8 از این درام ماشین مناسب است و برای تولید سریع الگوهای درام و اجرای زنده بسیار ایده‌آل است که بسیار ارزان‌تر از 909‌ و 808 اصلی است که هردوی آنها قیمتی حدود ۳۰۰۰ یورو دارند. همچنین اگر کمی بودجه‌ی بالاتری حدود ۵۵۰ دلار داشته باشید، با خرید TR-8S امکان بارگذاری سمپل‌های اختصاصی خود را نیز در کنار کیت‌های درام اصلی خواهید داشت.

منبع دی‌جی سنتر هرگونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.