پن LCR (نکات خوب و بد)

ایده ی این کار بسیار ساده است، از موقعیت های پن میانگین استفاده نکنید. هر منبع مونو داده شده را می توان به چپ، راست یا یکراست در میانه تنظیم کرد. پن LCR یک تکنیک نیست بلکه یک ذهنیت است که میتواند شما را به سوی میکس های دلخواه راهنمایی کند.

میتواند شکاف بزرگی بین آنچه که گوش های آموزش دیده و گوش های آموزش ندیده هنگام گوش دادن به ترک می شنوند، وجود داشته باشد. آیا شنونده معمولی شما فکر نمی کند که آن گیتار کمی تیز است یا آیا درام کانگا کمی با درام تام (low) در جنگ نیست؟ این واکنش ها بسیار غریزی و اساسی هستند. موزیک یا پاسخ احساسی را در افراد برانگیخته می کند یا نمی کند. هنگام میکس کردن این واقعیت اساسی بسادگی فراموش می شود. بله تمرکز روی جزئیات می تواند ارزشمند باشد اما اگر روی جزئیاتی نادرست تمرکز کنید به جای اینکه ترک را روشن و نیرومند کنید، آن را ژولیده و گیج کننده خواهید کرد.

پن  LCR(Left-Center-Right)  میتواند از افتادن شما در آن دام جلوگیری کند. این یک دستور کار نیست که شما برای خوب صدا دادن هر ترکی بخواهید آن را دنبال کنید، یا یک ابزاری نیست که شما با آن بتوانید مشکلات را درست کنید. بلکه آن نظم و ترتیبی است که می تواند برای تمرکز واقعی روی چیزهای مهم در یک ارنج یا یک میکس به شما کمک کند.

دیسیپلین (انظباط)

ایده این کار ساده است: موقعیت های پن میانگین را بکار نبرید. هر منبع مونو داده شده را می توان به چپ، راست یا میانه پن کرد. گرچه در زمانی مهندسان صدا گزینه دیگری جز این کار نداشتند زیرا نخستین کنسول های میکس استریو دارای سوئیچ های ۳ موقعیتی برای راهنمایی سیگنال ها به کانال چپ، راست یا هر دو کانال استریو بودند.

کنسول های استریو میکس اولیه ، مانند Bill Putnam’s Universal Audio 610، کنترل پن پیوسته را ارائه نمی دهد، تنها یک سوئیچ برای راهنمایی سیگنال ها به سمت چپ، راست یا هر دو کانال استریو است. اما امروزه هرکسی که میکسر یا نرم افزار DAW را به کار می برد به کنترل های پن پیوسته دسترسی دارد. اگر شما منابع زیادی دارید و به صورت استریو میکس می کنید، بنابراین وسوسه ی شدیدی برای تنظیم موقعیت پن در میانه دارید تا همه آنها بخوبی قابل شنیدن باشند.

با این همه پیامد احتمالی انجام این کار، این است که دریافت شنونده را بیش از اندازه بارگذاری می کنید و روزی در هنگام کار بر روی آن آهنگ می‌بینید که همه این منابع به هم قفل شده اند و یک دیوار صوتی چشمگیر ساخته اند، اما بیشتر اوقات صدای آن شبیه به یک خرابکاری بی جهت است.

از دید تکنیکی، یک میکس مونو یک میکس LCR است و بسیاری از روش های LCR را می‌توان یک ایده میکس در مونو در نظر گرفت. که تقریبا مانند یک اسپیکر چپ، اسپیکر راست و مرکز فانتون به عنوان یک میکس مونو نیمه مستقل رفتار می‌کند. میکس کردن در حالت مونو شما را ناچار به تصمیم گیری درباره اینکه کدام یک از منابع واقعا مهم هستند می‌کند و این به دلیل آن است که هیچ راهی نیست که بخواهید همه صداها در یک میکس مونو به یک اندازه برجسته باشند. برای همین شما ناچار هستید تا با منابع کلیدی صدا به‌ گونه ای رفتار کنید که در اطراف یک دیگر چفت شوند که این کار معمولا با حرکت دادن فیدر انجام شده و به درون و بیرون آوردن صداها، برخی از دستکاری های ارنجمنت، تغییرات داینامیک یا اطمینان از اینکه آنها همگی بازه های فرکانسی گوناگون را اشغال کرده باشند، انجام می‌شود.

گرچه میکس کردن در حالت مونو یک دیسیپلین بسیار خوب است، اما کسانی که واقعا به ارائه مسترهای مونو گردن می‌نهند بسیار کم است، مگر اینکه لیبل یا هنرمندی به طور ویژه ای چنین درخواستی داشته باشد. اما چک کردن صدای میکس در مونو نکات زیادی را برای شما روشن خواهد کرد و می‌توانید از تداخل لول صداها جلوگیری کنید و در میکس خود عمق وجود آورید.

پن LCR گاهی cardinal points panning (پن نقاط اصلی) نیز نامیده می‌شود و این برای آن است که سرانجام به شما بگوید که افراط ها در مرکز میکس نقاطی هستند که واقعا مهمتر از فکر کردن در زمینه استریو است.

منبع دی جی سنتر :‌هرگونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.