۵ تکنیک برای بلندی صدای ترک های شما

آیا تاکنون هرگز از خودتان پرسیده اید که آهنگ من خوب است اما چرا نمیتوانم صدای آن را بلندتر کنم؟ این یکی از بزرگترین سوالاتی است که ذهن هر آهنگسازی را درگیر خودش میکند. شاید گمان کنید که این به مستر ترک برمیگردد ولی در واقع به میکس مربوط میشود. زیرا پیش از اینکه ترک شما مستر بشود باید بهترین میکس و تمیز ترین آن را بیرون بکشید. اگر به خوبی به آن دقت کرده باشید میبینید که همه ترک ها هنگامی که مستر میشوند دارای ولوم یکسانی هستند.

ترک های اورجینال تجاری معمولا به یک لیمیتر با سقف صفر دسیبل برخورد میکنند. بنابراین ترک های خوبی که میشنوید و نمیتوانید مانند آنها صدایی رسا داشته باشید ،به علت تفکیک فرکانسی و میکس دقیق المان های آن ترک ها میباشد. همچنین موزیکی با هارمونی بالا میتواند رسایی و بلندی صدای بیشتری داشته باشد.

تکنیک شماره ۱: شکاف دهی

هنگام یادگیری چگونگی میکس کردن، یکی از نخستین مهارت هایی که باید به آن چیره شوید شکاف دهی است. شکاف دهی به مفهوم جاگذاری هر المان از ترک شما در فضای منحصر به فرد خودش از نظر ارتفاع، عمق و پهنا است. این تکنیک به شما اجازه میدهد تا هر المان درخش خودش را داشته باشد و بیشترین ولوم ادراکی را داشته باشد. آهنگ خودتان را یک فضای سه بعدی در نظر بگیرید، هر المان میتواند در جایی از این فضا قرار بگیرد. معمولا المان های اصلی شما نزدیک به جلو و در مرکز هستند و دیگر المان ها در فضای باقی مانده پخش هستند.

ارتفاع: فرکانس های بیس از نظر ارتفاع در سطح پایین تر از زمین قرار میگیرند و هرچه فرکانس بالاتر باشد ارتفاع بیشتری نیز درک میشود. بنابراین باید به هر فرکانس فضای خاص خودش را بدهید و آهنگ خودتان را در بعد ارتفاع پر کنید. پس یعنی باید صداها را در بازه فرکانسی خودشان محدود کنید تا هریک به صورت جداگانه درخشش خودشان را داشته باشند. بنابراین هنگام نوشتن موزیک بسیار دقت کنید که کدام صداها کجا باید قرار بگیرند و آنها را به خوبی اکولایز کنید.

عمق: عمق آهنگ شما بیشتر با افکت های دیلی و ریورب به وجود میآید. با چیرگی بر این ابزارها میتوانید صداهای خودتان را در فاصله های دور یا نزدیک قرار دهید. در ساده ترین حالت یک ریورب بلند و دیلی صدای شما را از نظر ادراکی در فاصله ای دورتر قرار میدهد.

پهنا: پهنای صدا هم سرانجام چیزی است که صدای شما را در گستره ی استریو چپ یا راست و مرکز قرار میدهد و همچنین پهنای آن را نشان میدهد که بنا به سبک موزیک بسیار متفاوت میباشد.

تکنیک شماره ۲: چیدمان

چیدمان یا همان ارنجمنت چیزی است که تا اندازه کمی در تکنیک ۱ به آن اشاره شد و آن هم این است که ترک های خودتان را جوری تنظیم کنید که دامنه فرکانس های مختلف را در بر داشته باشند و هر کدام یک اکتاو را اشغال کنند. اگر هنگام نوشتن موزیک هر صدایی اکتاو خاص خودش را داشته باشد بیشترین نتیجه را خواهید گرفت. برای نمونه اگر در حال نوشتن آهنگ روی کلید E هستید بیس لاین شما نباید از کلید E (۴۱.۲ هرتز) بالاتر بیاید و اکنون شما برای نواختن بیس میانی در یک اکتاو بالای آن تا ۸۷.۳۱ کیلوهرتز فضای خالی خواهید داشت. سپس به احتمال زیاد Kick شما میتواند یک اکتاو بالاتر و روی ۱۶۴ هرتز باشد و همینگونه ادامه میدهید و اکتاو پس از آن برای اسنیر و اکتاوهای بعدی به ترتیب برای لید و آرپژ شما میباشد.

تکنیک شماره ۳: فشرده سازی

یکی از نخستین چیزهایی که هنگام به حداکثر رساندن ولوم به ذهن میآید، کمپرسیون است. در صورت استفاده درست، فشرده سازی یک روش بسیار خوب برای بلندتر کردن صدا است. با پایین تر آوردن بلندترین پیک ها و سپس با جبران آن با افزایش صدا، دامنه های کوچک بزرگتر درک میشوند. مشکل بزرگی که در بین آهنگسازان میبینیم یا فشرده سازی نادرست صداها، فشرده سازی بیش از اندازه صداها یا فشرده سازی بیش از حد صداهای موجود در میکس است. داشتن تعادل بین صداهای فشرده و صداهای پویا باعث میشود که صداهای مناسب در لحظه مناسب نمایان شوند. پرداختن به ریز جزئیات زمان زیادی میخواهد اما نخستین گام برای فشرده سازی این است که ترشولد را کاملاً پایین بیاورید، ریتیو آن کاملاً بالا باشد، اتک خیلی سریع داشته باشید و همچنین کاملاً ریلیز شده باشد. اکنون باید با احساس خود پیش بروید و با کم و زیاد کردن مقادیر بهترین نقطه تاثیر گذار صدا را پیدا کنید.

تکنیک شماره ۴: کم همیشه بیشتر است

این مفهومی بسیار ساده و سرراست دارد. شاید زمانی بود که من فکر میکردم هرچه صداهای عظیم و پر حجم در موزیک داشته باشم آن بهتر به نظر خواهد رسید ولی به دلیل وجود المان های زیاد مستر کردن آن سخت بود و در سنجش با دیگر ترک ها ضعیف به نظر میرسید. دلیل این رویداد بسیار ساده است زیرا هر المان فضای زیادی را میگیرد و بیشتر اوقات برای درست صدا دادن ترک باید المان های کمتری در ترک داشته باشید و روی همان چند المان کار کنید تا از نظر ادراکی بزرگ نشان دهند.

تکنیک شماره ۵: دیستورتشن

آخرین روش برای افزایش صدا افزودن اندازه کمی دیستورتشن است. با شنیدن کلمه دیستورتشن شاید صدایی بیش از اندازه ترد و شبیه به صدای گیتار برقی به ذهنتان بیاید. ولی ما صرفا به دنبال دیستورتشن و اعوجاج در صدا هستیم و این تکنیک خیلی پیچیده ای نیست. شما با افزودن کمی دیستورتشن به صداها میتوانید محتوای هارمونیک آنها را زیاد وهارمونیک های تازه ای به آن بدهید و همین هارمونیک ها باعث میشوند تا صدای شما بزرگتر به نظر برسند.

منبع DJCMAG: هرگونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.