۴ اشتباه رایج هنگام میکس کیبوردها

گاه گداری که موزیک شما بر پایه صدای درام ها باشد شما به ناخودآگاه اهمیت میکس سازهای کلیدی یا بهتر بگم کیبوردها را فراموش میکنید. یکی از بخش های سازنده یک موزیک کیبوردها هستند.

۱- به کار گیری کمپرسور با پیکربندی نادرست

واژه کیبورد میتواند دربرگیرنده طیف گسترده ای از صداهای گوناگون باشد و سازهایی مانند پیانو، انواع سینتی سایزرها و ارگ ها و ... را پوشش دهد. این سازها در هنگام به کار گیری اکولایزرها دارای شناسه های فرکانسی گوناگونی هستند و در بازه فرکانسی های بسیار گوناگونی جای میگیرند. برای نمونه صداهای سینت برای ساخت سیگنال، شکل موج ها را به کار میبرند.

برخی از آنها در گام های پایین تر صدای بسیار بزرگتری نسبت به صداهای در باند فرکانسی میانی و بالایی دارند. این نمایانگر این است که یک کمپرسور تک باند کارگذاشته شده در ترک سینتی سایزر در کنترل فرکانس های میانی میتواند بخوبی پاسخ دهد اما انتهای بیس و فرکانس های پایین را رها میکند و بسیار ناگهانی و بی برنامه صدا میدهد. یک کمپرسور چند باند چاره این دردسر شما است، آن به شما این دسترسی را میدهد که بخش دلخواه بازه فرکانسی برای کمپرس شدن را برگزینید و بتوانید بخش هایی را بیشتر و بخش هایی را کمتر کمپرس کنید. صدای کیبورد شما هرچه ساده تر باشد یا مانند یک لید باشد همان کمپرسور تک باند معمولا پاسخگو خواهد بود.

نکته:‌ صدای یک پیانو زنده رکورد شده دارای طیف فرکانسی گسترده و با اتک ها و ریلیز و افتر تاچ و ساستین گوناگون است و همه اینها به چگونگی نواخته شدن آن پیانو بستگی دارد، برای همین هنگام کمپرس و اکولایز کردن صدای یک پیانو دقت و تمرکز خود را به خوبی به کار ببرید و مهارت خود را نیرو ببخشید.

۲- گذاشتن ریورب زیاد روی پیانو ها:

به کارگیری ریورب روی پیانو به اندازه ای وسوسه برانگیز است که هنگام استفاده از آن میتوانید به جای خیلی کم آن را خیلی زیاد به کار بگیرید. سازهای پیانو معمولا دارای ریورب های درونی هستند یا شاید شما ورودی های روی یک ترک رکورد شده زنده را به کار ببرید. یک ریورب کوچک میتواند چیز خوبی باشد زیرا یک پیانو بدون افکت و خشک در میان یک میکس میتواند مرده به نظر برسد و آن سر زندگی را نداشته باشد.

اما همیشه گفته ام کم همیشه بهتر است، با پیکر بندی ریورب های کوتاه تر یا Diffusion کمتر یک احساس شیرینی کمتری نسبت به الگوریتم های ریوریب باتلاقی کلیسای جامع را فراهم کنید. یک استثنا در این قانون هست و آن هم برای ترک هایی است که ساز پیانو به عنوان یک ساز تکی پخش میشود و در این صورت شما میتوانید فضای ترک را با افکت ریورب پر کنید اما باز هم با احتیاط پیش بروید.

۳- نادیده گرفتن پانورامای استریو

به جز درام Kick و بیس بیشتر صداها میتوانند از برخی پیکربندی های پانورامای استریو بهره مند شوند. گرچه در ترک های قدیمی میتوانید پن شدن صدای درام کک و بیس را نیز بشنوید و شناسایی کنید اما امروزه در موزیک دنس مدرن آنها مونو هستند و شاید برای انجام برخی از کارهای خلاقانه پن شوند.

در نظر بگیرید چند صدای کیبوردی دارید که همگی دارای دامنه فرکانسی یکسانی هستند که در یک اتاق (فضای ترک) معمولی هستند. به جای اینکه برای تفکیک آنها بخواهید ساعت ها با اکولایزر درگیر شوید و صداهای رودر روی هم را به سختی اکولایز کنید، تنها کمی آنها را به سوی چپ و راست پن کنید و ببینید کدام، کجا بهتر عمل میکند و بدون از بین بردن شخصیت صداها با اکولایزر به خوبی آنها را در فضای استریو پخش کنید. توجه کنید که پن هم باید کم و در حدود ۲۰ تا ۴۰ درصد باشد نه زیادتر.

۴-اکولایز کردن به صورت ایزولیشن

این مطلب تقریبا برای هر منبع صدایی است که در یک میکس به کار میبرید نه فقط کیبورد. هنگامی که یک بخش موزیک را تکی پخش میکنید (Solo)، اکولایز کردن آن برای شگفت انگیز به نظر رسیدن صدا وسوسه برانگیز است. اما همه اینها به دیگر ترک های میکس بستگی دارد و میتواند با بازگشتن بقیه صداها (UnSolo) همه گمان هایتان به یک باره بهم بریزد.

صدای پیانوهای شما به خودی خود شگفت انگیز هستند اما در هنگام مبارزه و رویارویی با صدا بیس و گیتار، فرکانس های پایین میانی شما گل آلود خواهند شد. اینکه یک صدا به خوبی در میکس شما چفت شود مهم است نه اینکه آن در حالت سولو چگونه صدا میدهد، زیرا قرار نیست در گوش شنونده به صورت تکی شنیده شود.

منبع DJCMAG: هرگونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.