7 دلیلی که چرا باید از دی جی کردن با واینیل دست بکشید
من مدت ها است که یک دی جی واینیل هستم، اولین دک پلیری که خریدم در سال 2001 بود، درست زمانی که دی جی کردن با واینیل هنوز تنها راه واقعی مطرح شده برای دی جی کردن بود و بعدا کمپانی پایونیر دک های CDJ-1000 خودش را که شبیه سازی از پلیر های واینیل بود را در همان سال منتشر کرد که آنجا آغاز انقلاب عصر دیجیتالی در دی جی بود. من بیت مچ کردن، میکس و همه ی انواع تریک ها و ترفند ها را بر روی ترن تیبل هایم یاد گرفته بودم، و آنها سال های زیادی را در کنار من کار کردند.
این روز ها، دک های ترن تیبل من اکثرا رویشان گرد و غبار نشسته است، به غیر از زمانی که من نیاز به تبدیل یک صفحه ی قدیمی آنالوگ به فرمت دیجیتال دارم که از آنها استفاده کنم و اغلب اوقات با کنترلر Serato وقت خودم را می گذرانم. و در اینجا دلایلم را برای کنار گذاشتن این درگیری با واینیل برای شما بیان می کنم.
واینیل پر خرج است
این یک حقیقت محض است، قیمت صفحهها به طور کلی با قیمتهای iTunes متفاوت هستند. قیمت ترکهای یک آلبوم در iTunes نود و نه سنت است در صورتی که قیمت همان ترک بر روی واینیل (صفحه) 10 دلار است و به فرض مثال اگر شما این ترک واینیل را به این قیمت خریداری کنید، چیز خیلی جالبی دریافت نمیکنید ! در داخل آن صفحه یک ترک به همراه چند ترک ریمیکس از آن میباشد که ممکن است حتی شما آنها را دوست نداشته باشید و واقعا ارزشش را ندارد که ترک های 1 دلاری را با 10 برابر قیمت بخرید، به غیر از مواقعی که آن ترک مورد نظر شما فقط بر روی واینیل منتشر شده باشد.
صفحه ها زود خراب می شوند
پلی بک کردن یک رکورد واینیل اساساً یک فرایند مکانیکی است و به مرور زمان صفحهی واینیل از بین میرود، چون شما باید در آن سوزن ترن تیبل را به صورت دقیق بر روی شیارهای واینیل و اول ترک قرار دهید. خب این کار به مرور زمان هم کیفیت صدای واینیل را ضعیف میکند و هم به سوزن ترن تیبل آسیب میرساند. و ترفند هایی مانند backspin به واینیل ها آسیب میرساند و عملکرد آنها را بد میکند.
تهیه ی موسیقی زمان بر می شود
تا زمانی که شما در یک شهر بزرگ و در نزدیکی فروشگاههای موسیقی زندگی کنید ممکن است بتوانید صفحههای واینیل را تهیه کنید و این کار تا حدی معقولانه باشد، اما به غیر از آن تنها راه باقی مانده برای انجام این کار پست میباشد، که زمان بر است و شامل هزینههای اضافی نیز می باشد. بنابراین تا زمانی که این واینیل به دست شما برسد دوستان و رقیبهای دی جی دیجیتالی شما نسخهی دیجیتالی و فایل آن را تهیه کرده و هفته ها از شما جلوتر هستند.
صفحات سنگین هستند
این مورد را اصلا دست کم نگیرید! شما برای اجرای یک ست دو ساعته نیاز به 50 الی 60 واینیل دارید، این صفحات پلاستیکی وزن بسیار زیادی دارند و این یکی از اصلی ترین دلایل منتقل شدن من از آنالوگ به دیجیتال بود. فرض کنید شما با واینیل پلی میکنید و باید برای یک اجرای 3 الی 4 ساعته حدود 200 صفحه را با خود حمل کنید، که واقعا کاری خسته کننده و دشوار است.
شما نمی توانید نقاط Cue خود را ذخیره کنید
تنها راه Cue گرفتن از یک واینیل این است که به صورت دستی واینیل را به عقب و نقطهی مورد نظر خود برگردانید و سپس دیسک را متوقف کنید. شما نمیتوانید این نقاط را ذخیره کنید یا در بین چند نقطه پَرش کنید. تعیین این نقاط یک پروسهی مکانیکی و همیشگی است و برای هر صفحهی جدید باید این کار تکرار شود که کاری بی ارزش است و به شما پیشنهاد میکنم به جای اینکه وقت خود را صرف کارهایی کنید که توسط تکنولوژی به کاری بسیار ساده تبدیل شدهاند، وقت خود را بر روی تنظیم میکسهایی حرفهای تر و خلاقانه تر با استفاده از افکت ها و فیلتر ها بگذارید.
Sync در صفحه وجود ندارد
من مدتها است که با حرفهی دی جی زندگی کرده ام و در آن به دنبال اثبات هر چیزی هستم، با اینکه میتوانم با گوشهایم به صورت دستی و به راحتی بیت مچ کنم، باز میگویم که Sync مفید است، به ویژه زمانی که موسیقی را با یک درامر لایو ترکیب میکنم و کلید Sync به من اجازه میدهد که انتقالهای طولانی را با خیال راحت انجام دهم و به جای بیت مچ کردن به کارهای مهمتری بپردازم. بیت مچ کردنِ دستی خوب است و در شناخت ریتم و ضرب به شما کمک می کند اما یادگیری آن کافی است و بهتر است تمرکز خود را بر روی کیفیت کار بگذارید.
شما باید در هر مرتبه Gain را تنظیم کنید
بر خلاف نرم افزارهای دیجیتالی مدرن، هیچ راهی برای پیوست دادن سطح Gain رکوردهای واینیل وجود ندارد و شما باید هر مرتبه که یک دیسک جدید را بر روی ترن تیبل میگذارید Gain روی میکسر خود را به صورت مکانیکی تنظیم کنید. تنظیم کردن Gain اصلا کار سختی نیست اما من ترجیح می دهم زمانی که برای این کار لازم است را صرف کارهای خلاقانهی دیگری کنم.
منبع دی جی سنتر هرگونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.
0 دیدگاه