۷ درام ماشینی که سبک های گوناگونی را پایه گذاری کردند
توجه : ویدیو های داخل مقاله نیاز به فیلتر شکن دارند.
ممکن است شما صدای این درام ماشین ها را در آهنگ های بیشماری شنیده باشید. برخی از آنها حتی به تعریف تمام سبک های موزیک کمک کرده اند. من میخواهم در این نوشتار ۷ نمونه از افسانه ای ترین درام ماشین های تمام دوره ها را به شما معرفی می کنم.
Roland TR-808
درام ماشین ۸۰۸ رولند یا TR-808 Rhythm Composer که نام کامل و اصلی آن است، اگرچه کمتر کسی آن را با نام کامل صدا میزند و بیشتر “ایتو ایت” خوانده میشود. از این درام ماشین در سال ۱۹۸۰ رونمایی شد، این نخستین درام ماشینی بود که به شما اجازه میداد تا پترن های خودتان را برنامه ریزی کنید و همچنین برای ساخت صدا ها به جای سمپلها از تلفیق سیگنال آنالوگ استفاده میکرد که همچنین برای درک کردن کارکرد آن شما را کاملا سرگرم میکند، اما در آن زمان هم کسانی بودند که زنگ صدای درام آن را مصنوعی میدانستند و آن را دوست نداشتند.
اما البته دقیقا همین صداها بودند که گرایش داشتند تا آن را به یک ساز اصلی در هیپ هاپ های الد اسکول و حتی بیت های مدرن هیپ هاپی و یک سازی که در نرم افزار ها بی نهایت تقلید شده بود، تبدیل کنند. حتی کمپانی رولند برای نشان دادن علاقه اش به این مدل کلاسیک، مدل های آنالوگ جدید تری از آن را به نام TR-08 Boutique و مدل TR8، TR8s که دیجیتالی هستند را ساخته است. TR-808 دارای یک منبع صوتی میباشد و منبع صوتی آنالوگ سیگنال سرسختی را تولید میکند، برای این است که صدای آنها واقعا نیرومند و پویا تر است.
Alesis HR-16
این درام ماشین در سال 1987 روانه ی بازار شد، آن یکی از نخستین درام ماشین های کمپانی السیس بود، گرچه آنها به کلی تمایل داشتند که مدل های کمی را تولید کنند. HR-16 دارای ۴۹ صدا بود که ساخته شده از ۱۰ صدای Kick و۷ صدای Snare و مقداری از دیگر صدا هاکه هر صدا یک سمپل ۱۶ بیتی بود، که برای آن زمان واقعا پیشرفته بود و با سکوئنسر MMT-8 ترکیب شده بود که دارای ۱۰۰ الگو و ۱۰۰ اسلات آهنگ بود، همچنین لحن صداهای درام آن قابل تنظیم و میکس بود و دارای پلی فونی ۱۶ صدائه بود که برای آن دوره واقعا چیزی کمیاب و نادر بود. بعدا مدل HR-16B آمد که دارای صدا های قابل قبول تری بود و توانست در دنیای الکترونیک جایگاهش را پیدا کند. این درام ماشین یکی از ابزارهای اصلی موزیسین هایی از جمله DJ Premier، Joe Satriani، Carl Craig و... به شمار میرود.
Linn LM1
مدل LM1 که پیشرو درام های کمپانی لین که در سال ۱۹۸۲ ظاهر شد بود، یک ابزار اساسی برای آهنگ سازانی بود که جایگاه یک درام ماشین الکترونیکی در یک استودیوی واقعی را ضمانت می کردند. آن با استفاده از سمپل های درام های آکوستیک در بازه ی ۲۸ کیلوهرتز ( به یاد داشته باشید که اینها مربوط به سال ها پیش می باشد) کار می کرد، آن دارای ۱۲ سمپل و ۱۰۰ پچ ذخیره سازی بود و همچنین در زمان زنده و برنامه نویسی استپ های سکوئنسر به شما اجازه ی کار میداد. آن همچنین یکی از اولین ساز های الکترونیکی بود که شامل امکاناتی نظیر کوانتایز کردن و Swing بود، که در زمان خودش انقلابی محسوب می شد. کمپانی Linn به دست راجر لین راه اندازی شده بود که خودش یکی از بزرگترین مهندسان و طراحان ابزارهای آنالوگ استودیویی است.
کمپانی Linn هر جنبه ای از LM1 را ارتقا داد، اضافه کردن سمپل Cymbal ها، کامل کردن سمپل های تازه تا ۳۵ کیلوهرتز و افزودن توانایی پخش همزمان ۱۲ صدا در یک زمان از پیشرفت های آن به به شمار میرفت. همچنین صدا های آن قابل کوک شدن، به هم پیوستن و میکس شدن به صورت جداگانه بودند و آن قابل ارتقا توسط کاربر با صداهای تازه بود. کانال های فردی می توانستند به صورت جداگانه و از پنل پشتی راه یابی شوند و مستقیما به خروجی بیایند و بر روی آن یک سینک خروجی نیز وجود داشت، اگرچه نه از طریق MIDI. با این وجود، آن یکی از محبوب ترین و پر استفاده ترین درام ماشین های دهه ی ۸۰ بود که طرفدارانی نظیر Michael Jackson Peter Gabriel، Sting، Prince و بسیاری دیگر داشت.
Oberheim DMX
اگرچه ممکن است Oberheim بیشتر برای اندازه بزرگ و سینت سایزری بودنش شناخته شده باشد، درام ماشین مدل DMX یک شگفت آوری بود که به کار گیری آن بسیار ساده بود که سمپل های بکار گرفته شده از آن به عنوان پایه ی پچ های آن بود. با استفاده از توانایی اداره کردن غیر عادی افکت ها در زمان، Swing و گروو ها (ویژگی هایی که در آن زمان هنوز به صورت گسترده ای در دسترس نبودند) این درام ماشین خیلی مورد استفاده و علاقه هنرمندان سبک هیپ هاپ و الکترونیک بود که برخی از آنها شامل Roni Size، Run DMC و شاید مشهور ترین آنها New Order در آلبوم Blue Monday بود. آن یک پلی فونیک 8 صدائه بود، و همچنین دارای خروجی های صدای جداگانه برای هر کانال بود که برای میکس کردن کار را راحت تر می کرد و درام های فردی می توانستند به صورت مستقل کوک شوند. آن همچنین کمی شبیه یک کامپیوتر مخصوص بود و به احترام رپر بزرگ امریکایی DMX ساخته شده بود و در موزیک هیپ هاپ، سینت پاپ و نیو ویو تحول بزرگی به وجود آورد.
Akai MPC60
با پیشرفت تکنولوژی، توانایی های درام ماشین ها نیز ارتقا می یافت. مدل MPC60 کمپانی آکای یک هسته ی کلاسیک و جز اصلی سبک های هیپ هاپ، رپ و R’n’B آن دوره بود. از لحاظ فنی آن عملا یک ایستگاه کاری سخت افزاری بود، که به همراه سکوئنس کردن و سمپل کردن ساخته شده بود. آن باز هم یکی از طراحی های راجر لین بود که آن را به ۱۲ بیت، و نمونه برداری ۴۰ کیلوهرتز رساند و یک حافظه ی ۷۶۸ کیلوبایتی عظیم الجثه داشت که می توانست تا ۱.۵ مگابایت ارتقا یابد که به شما یک زمان نمونه برداری ۲۶ ثانیه ای درخشان می داد. برای کسی که با سکوئنس کردن کامپیوتری آهنگ می ساخت، ممکن بود باورش سخت باشد، اما تعدادی آلبوم افسانه ای با این سخت افزار نیز ساخته شده اند. آلبوم Endtroducing از DJ Shadow در سال ۱۹۹۶ شاید بهترین مثال شناخته شده باشد. درام ماشین MPC60 با کنترل MIDI و SMPTE و همچنین پلی فونی ۱۸ صدائه که در سال ۱۹۸۸ منتشر شد، همه چیزی بود که یک آهنگساز به آن نیاز داشت.
Roland TR-909
دومین ورودی رولند به دنیای موزیک مدرن، TR-909 بود که تبدیل به صدای اصلی در سبک های هاوس و تکنو شده بود، Snare، Kick، Tom ها و دیگر درام های آن در هر تعداد از آلبوم هایی از هنرمندانی مانند Fatboy Slim، 808 State، The Prodigy، Chemical Brothers و بسیاری دیگر فورا قابل تشخیص بود. آن در میانه دهه ی ۸۰ برای یک زمان کوتاه شگفت آوری تولید شد، آن دارای شمار بسیاری از ویژگی هایی بود که آن را برای هر نوع آهنگ سازی کاربردی میکرد. TR-909 با پورت DIN Sync رولند و قابلیت MIDI مجهز شده بود و همچنین با گزینه هایی برای اضافه کردن کارت حافظه ی خارجی و خروجی های کانال مجزا برجسته شده بود. این درام ماشین میتوانست در جایگاه یک ماژول صدا و همچنین یک ساز مستقل برای برنامه ریزی و ضبط کردن به کار گرفته شود. رولند آن را با نام TR-09 Boutique برای چند سال بعد دوباره تولید کرد.
Elektron SPS-1
شاید کمی تعجب کنید، اما آن یک درام ماشین منحصر به فرد میباشد. کمپانی الکترون در آن زمان صدها سینت سایزر را در صنعت موزیک تولید کرد. این درام ماشین دارای چهار سینت داخلی پرکاشن مجزا بود (یک سینت TRX که درام ماشین های سری TR رولند را شبیه سازی می کرد) سینت EFM که از تلفیق FM استفاده می کرد و سینت E12 که سینت یک بازپخش سمپل بود که از صدا های E-mu SP1200 و درام ماشین های الکترونیکی Simmon استفاده میکرد. همچنین یک بخش FX مستر بر روی آن وجود داشت که اجازه ی پردازش گسترده ی صوتی را به شما میداد و یک کنترل کامل MIDI به عنوان یک راهانداز صدای خارجی در دسترس بود. اگرچه آن یک دستگاه کوچک است ولی آن یک نیروگاه تلفیق و سکوئنسر درام کاملا نیرومند میباشد.
منبع ask.audio
0 دیدگاه