۳ ترفند اکولایزر که از شما یک دی جی بهتر می‌سازد

اکولایزر ویژگی‌ است که در اکثر کنترلرهای دی جی و میکسرها وجود دارد. با این حال بسیاری از دی جی‌ها وجود دارند که به هیچ وجه زحمت استفاده کردن از اکولایزر را به خود نمی‌دهند یا اگر هم انجام دهند تنها از اکولایزر Low برای سوئیچ کردن ساده‌ی صدای بیس استفاده می‌کنند. توانایی‌های بسیاری در استفاده از بخش اکولایزرها وجود دارد. از امکان از بین بردن یا برجسته کردن بخش‌های خاصی از آهنگ‌ها گرفته تا میکس کردن به صورت منحصر به فرد تنها با استفاده از اکولایزر و بدون استفاده از فیدرها، تکنیک‌های مختلفی وجود دارند که آنها را باید امتحان کنید تا دی جی کردن خود را بهبود ببخشید. پس بیایید حالت‌های مختلف اکولایزر و چگونگی عملکرد آنها را تفکیک کنیم سپس به سراغ تکنیک‌های مختلفی برویم که از شما دی جی بهتری می‌سازد.

حالت‌های ایزولیتور و اکولایزر

اکثر نرم‌افزارهای دی جی مدرن و بسیاری از میکسرهای سطح بالا دو حالت مختلف اکولایزر را ارائه می‌دهند، که به طور معمول حالت Isolator و EQ نامیده می‌شوند. این دو حالت نحوه‌ی تاثیر گذاری اکولایزرها بر روی ترک‌های در حال پخش شما را تغییر می‌دهند. حالت استاندارد یا کلاسیک EQ مانند اکولایزرهای اکثر میکسرهای کلاسیک آنالوگ کار می‌کند که مقادیر مشخصی از فرکانس‌های low، Mid و High را کم یا زیاد می‌کند. اگر شما همه‌ی اکولایزرها را به سمت چپ بچرخانید،‌ شما همچنان قادر به شنیدن آهنگ هستید اما با صدای خیلی آرام.

اما حالت ایزولیتور ۱۰۰٪ محدوده فرکانسی تاثیر گذار را برش می‌دهد و اگر شما تمام اکولایزرها را به سمت چپ بچرخانید قادر به شنیدن آهنگ نخواهید بود. با فرض اینکه شما ۳ باند اکولایز دارید باید به این اکولایزرها مانند یک فیدر حجم صدا نگاه کنید که به سه بخش تقسیم شده است و حالت ایزوله یک روش عالی برای حذف فرکانس‌های سه گانه‌ی یک ترک می‌باشد.

من در بیشتر موارد حالت اکولایزر را ترجیح می‌دهم چون مانع از بین بردن حجم زیاد فرکانس‌ها می‌شود و میکس نرم‌تری خواهید داشت اما هر دو حالت کاربرد مخصوص خود را دارند. اگر بر روی ابزارتان گزینه‌ای برای انتخاب حالت اکولایزر دارید هر دو را امتحان کنید و ببینید که کدام برایتان بهتر است.

۳ ترفند EQ

۱-حذف عناصری در یک میکس

احتمالا بیشترین مورد استفاده‌ی این تکنیک برای مبادله‌ی صدای بیس در انتقال بین ترک‌ها می‌باشد. انجام این کار به سادگی باعث می‌شود تا بتوانید ترک بعدی را با اکولایزر Low کم به میکس بیاورید و زمانی که وقت خروج از آهنگ اصلی در حال پخش رسید، صدای بیس ترک جدید را با بیس ترک قبلی سوئیچ کنید و ناب Low آن را به وسط بیاورید. و این کار برای این انجام می‌شود تا در هنگام میکس دو آهنگ، صدای درام Kick و بیس آن دو با هم تداخلی نداشته باشند و صدای شما دیستورت نشود.

یک استفاده‌ی متداول دیگر بریدن وکال‌های یک ترک برای ایجاد فضایی برای وکال‌های بر روی یک ترک دیگر است. بهتر است این کار را با قرار دادن EQ در حالت ایزولیتور و با استفاده از یک تکنیک مشابه اما به جای استفاده از اکولایزر Low از اکولایزر Mid استفاده می‌شود. این به دلیل آن است که وکال‌ها در محدوده‌ فرکانس‌های میانی واقع می‌شوند که بالاتر از محدوده‌ی بیس لاین و درام بیس و پایین‌تر از محدوده فرکانسی Hi-Hat و Cymbal ها است.

اگرچه در بیشتر موارد این باعث نمی‌شود که وکال‌ها به طور کامل از ترک حذف شوند، اما آن می‌تواند برای شما به اندازه‌ی کافی در فرکانس‌های میانی فضای خالی ایجاد کند و اگر که می‌خواهید به طور تصادفی آوازها را روی ترکی لایه بندی کنید این واقعا می‌تواند به شما کمک کند. به همین ترتیب اگر فهمیدید که میکس شما صدای خوبی دارد اما Hi-hat یا Cymbal ها باهم تداخل دارند، این کار را با فرکانس‌های بالایی نیز انجام دهید تا صداهای متداخل را حذف کنید.

۲-ایزوله کردن بخش‌هایی از یک ترک

یکی دیگر از روش‌ها برای استفاده از اکولایزر، سعی در جدا کردن یک بخش واحد از یک ترک برای پلی کردن بر روی یک ترک دیگر است. این کار با چرخاندن دو اکولایزر از فرکانس‌های مورد نظر شما به سمت چپ و بستن آنها انجام می‌شود که، تنها بخشی از آهنگی که می‌خواهید بر روی ترکی دیگر پلی کنید را برای این کار آماده می‌کند. به عنوان مثال، برای بیرون کشیدن پرکاشن‌های فرکانس بالای یک آهنگ، شما باید ناب‌های Low و Mid اکولایزر آن کانال را کم کنید و فقط با فرکانس‌های بالایی پلی کنید. این کار در حالت ایزولیتور بهتر عمل می‌کند زیرا دارای اثر قوی‌تر و تفکیک تمیزتر می‌باشد.

۳-میکس کردن تنها با استفاده از اکولایزرها

از آنجایی که حالت ایزولیتور می‌تواند فرکانس‌ها را کاملا برش دهد، شما می‌توانید سه اکولایزر خود را به عنوان کنترل‌های ولوم مجزا برای Low، Mid و High استفاده کنید.

به جای اینکه برای آوردن ترک، تنها از بالا آوردن فیدر ولوم استفاده کنید، می‌توانید از اکولایزر ایزولیتور استفاده کنید تا در هر زمانی بتوانید یک بخش فرکانسی از ترک را بیرون بکشید. برای مثال شما می‌توانید با استفاده از ناب High شروع به آوردن بخش پرکاشن یک آهنگ کرده و سپس به آرامی وکال‌ها را با استفاده از ناب Mid کرده و در نهایت برای آوردن صدای بیس لاین و درام بیس ناب Low را بالا بیاورید.

در عین حال شما می‌توانید برای میکس کردن ترک قبلی از اکولایزر ایزولیتور استفاده کنید. شما می‌توانید به آرامی هر یک از اکولایزرها را مانند تکنیک سوئیچ کردن بیس جابه جا کرده و صدای آنها را حذف کنید با تفاوت اینکه باید این کار را برای هر سه ناب انجام دهید. برای بیت میکس‌های طولانی و پیچیده شما می‌توانید کنترل بیشتری با استفاده از این روش داشته باشید، به همین دلیل بسیاری از دی جی ها به خصوص در سبک تکنو و هاوس این روش میکس کردن را ترجیح می‌دهند.

درنهایت

یادگیری استفاده‌ی درست از اکولایزرها یک روش عالی برای خودتان است تا به یک دی جی با صدای بهتری تبدیل شوید. زمانی را برای پلی کردن با هر دو حالت اکولایزر در نظر بگیرید تا به خوبی درک کنید که آنها چطور بر روی صدا تاثیر می‌گذارند و سپس با اکولایزرهای مناسب خود میکس کنید.

منبع دی‌جی سنتر هرگونه کپی برداری پیگرد قانونی دارد.